اَلرَّحْمَةُ [er-rahmet] (râ’nın fethi ve hâ-yı mühmelenin sükûnuyla ve fethiyle) ve اَلْمَرْحَمَةُ [el-merhamet] (mîm’in ve hâ’nın fethiyle) ve اَلرُّحْمُ [er-ruhm] (râ’nın zammıyla ve zammeteynle) Bir kimseyi esirgemek ve rikkat ve şefkat eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَحِمَهُ رَحْمَةً وَمَرْحَمَةً وَرُحُمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا رَقَّ لَهُ وَغَفَرَ وَتَعَطَّفَ Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre رَحْمَةٌ [rahmet] merhûma ihsânı muktezî rikkatten 'ibârettir ki esirgemek ta’bîr olunur, عَطْفٌ ['atf]tan eblagdır. Ve gâh olur ki rikkat-i mücerredede ve rikkatten mücerred ihsânda isti’mâl olunur, رَحِمَ اللهُ فُلَانًا gibi. Kaçan onunla hudâ-yı müte’âl vasflansa hemân ihsân-ı mücerred olur, rikkat murâd olmaz, zîrâ rikkat kalbin hâletidir, pes gâyeti olan ihsân irâde olunur. Ve رَحْمَنُ [Rahmân] ismi ancak hudâ-yı mute’âl’e mahsûstur. Ve رَحِيمٌ [rahîm] mahlûka da vasf olur, zîrâ رَحْمَنُ [Rahmân] eblagdır. Ve İmâm Muberred ve sa’leb dediler ki رَحْمَنُ [Rahmân] lafzı Suryânîdir ve aslı hâ-yı mu’cemedir. Ve رُحْمٌ [ruhm] (râ’nın zammıyla) Masdar olduğu gibi ism dahi olur. Mü’ellifin وَالْمَغْفِرَةُ وَالتَّعَطُّفُ kavli tahsîs ba’de’t-ta’mîmdir. İntehâ. Ve kavluhu ta’âlâ: ﴿وَاللهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ﴾ أَيْ يَخْتَصُّ بِنُبُوَّتِهِ

s. 1. Pity, mercy, compassion. 2. Kindness. 3. Forgiveness.