(a. i. reb’in c.) : 1) evler [bah-çesiyle birlikte] . 2) barınılan yerler. 3) arazîler.

اَلْإِرْتِبَاءُ [el-irtibâ’] Bi-ma’nâhu; yukâlu: إِرْتَبَأْتُهُمْ Ve nazar etmek ma’nâsına da gelir; yukâlu: رَبَأَ لَنَا فُلَانٌ وَارْتَبَأَ إِذَا اعْتَانَ Ve اَلرِّبَاءُ [er-ribâ’] ve اَلْإِرْتِبَاءُ [el-irtibâ’] Yukarı çıkmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: رَبَأْتُ الْمَرْبَأَةَ وَارْتَبَأْتُهَا إِذَا عَلَوْتَهَا Ve i’tibâr ma’nâsına da gelir; yukâlu: مَا رَبَأْتُ رَبَاءَ فُلَانٍ أَيْ مَا عَلِمْتُ بِهِ وَلَمْ أَكْتَرِثْ لَهُ أَيْ لَمْ أُبَالِ بِهِ

اَلرِّبَاعُ [er-ribâ’] (râ’nın kesriyle) Cem’i, evler ma’nâsına. Ve اَلرُّبُوعُ [er-rubû’] (zammeteynle) ve اَلْأَرْبَاعُ [el-erbâ’] (hemzenin fethiyle) ve اَلْأَرْبُعُ [el-erbu’] (hemzenin fethi ve bâ’nın zammıyla) Kezâlik bunlar dahi cem’idir. Ve أَرْبَاعٌ [erbâ’] رَبْعٌ [reb’]in dahi cem’i gelir, deve yavrusu ma’nâsına, رَطْبٌ [ratb]ın cem’i أَرْطَابٌ [ertâb] geldiği gibi, nitekim ‘an-karîb gelir. Ve رَبْعٌ [reb’] Mahalle ma’nâsına dahi gelir; yukâlu: مَا أَوْسَعَ رَبْعَ بَنِي فُلَانٍ أَيْ مَحَلَّتَهُمْ Ve رَبْعٌ [reb’] Kirişi dört kattan bükmeğe dahi derler; yukâlu: رَبِعَ وَتَرَهُ يَرْبَعُهُ رَبْعًا إِذَا فَتَلَهُ مِنْ أَرْبَعِ قُوًى Ve قُوَّةٌ [kuvvet] bir kata derler. Ve رَبْعٌ [reb’] Kuvvet sınamak için taş kaldırmağa dahi derler.