(a. i.) : nema, galle.

اَلرَّيْعُ [er-rey’] (بَيْعٌ [bey’] vezninde) ve اَلرُّيُوعُ [er-ruyû’] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Ve اَلرِّيَاعُ [er-riyâ’] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ve اَلرَّيَعَانُ [er-reye’ân] (fetehâtla) Bir nesne bereketlenip artmak ma’nâsınadır; yukâlu: راَعَ الشَّيْءُ يَرِيعُ رَيْعًا وَرُيُوعًا وَرِيَاعًا وَرَيَعَانًا إِذَا نَمَا وَزَادَ Ve rücû’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: راَعَ عَنْهُ إِذَا رَجَعَ Ve ekin dil-hâh üzere onmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَاعَتِ الْحِنْطَةُ إِذَا زَكَتْ Ve رَيْعٌ [rey’] Her şey’in artmasına denir, hamur ve un ve tohum makûlesinin nemâ bulup artması gibi ve ba’zı pirinç olur ki bir avucu bir tencere pilav olur; yukâlu: فِي الْعَجِينِ رَيْعٌ أَيْ فَضْلٌ Ve رَيْعٌ [rey’] Bâdiyede serâb oynamak ma’nâsınadır; yukâlu: يَرِيعُ السَّرَابُ رَيْعًا إِذَا اضْطَرَبَ Ve korkmak ma’nâsınadır ki vâvî ve yâ’î olur; yukâlu: يَرِيعُ مِنْهُ أَيْ يَفْزَعُ Ve her şey’in evveline denir ki gürlüğü ve fazl ve ikbâli hâleti olur, رَيَعَانٌ [reye’ân] dahi denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve رَيْعُ الدُّرُوعِ [rey’u’d-durû’] Cenk esvâbından zırhın yenlerinden olan ziyâdesine denir ki el üzerinden parmaklara kadar gelir; yukâlu: حَذَفَ رَيْعَ دِرْعِهِ وَهُوَ مَا فَضُلَ مِنْ كُمَّيْهَا Ve رَيْعُ الضُّحَى [rey’u’d-duhâ] Kuşluk vaktinin beyâzından ve letâfet ve hüsn-i berîk ve incilâsından ‘ibârettir; tekûlu: أَعْجَبَنِي رَيْعُ الضُّحَى أَيْ بَيَاضُهُ وَحُسْنُ بَرِيقِهِ Ve رَيْعٌ [rey’] Rücû’ ma’nâsından masdar bi-ma’nâ mef’ûl olur, geri dönmüş nesneye denir, mektûb ve haber cevâbı gibi; yukâlu: لَيْسَ لَهُ رَيْعٌ أَيْ مَرْجُوعٌ