اَلرَّمْيُ [er-remy] (râ’nın fethi ve mîm’in sükûnuyla) ve اَلرِّمَايَةُ [er-rimâyet] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) Atmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَمَاهُ وَبِهِ يَرْمِيهِ رَمْيًا وَرِمَايَةً إِذَا أَلْقَاهُ Ve yukâlu: رَمَى السَّهْمَ عَنِ الْقَوْسِ وَعَلَى الْقَوْسِ وَلَا يُقَالُ رَمَى بِالْقَوْسِ Zîrâ bâ’ remy olunacak nesneye dâhil olur, pes elden yayı remy ederse o vaktte رَمَى بِالْقَوْسِ denir. Ve رَمْيٌ [remy] Bir nesne üzere ziyâde olmak ma’nâsına müsta’meldir; gûyâ ki o nesneyi atıp geçmiş olur; yukâlu: رَمَى عَلَى الْخَمْسِينَ إِذَا زَادَهُve yukâlu: لَهُ عَلَيْهِ رَمْيًا أَيْ فَضْلٌ وَزِيَادَةٌ Ve nusret eylemek ma’nâsına müsta’meldir, gûyâ ki beriye nusretle a’dâyı remy eder; yukâlu: رَمَى اللهُ لَهُ أَيْ نَصَرَهُ Ve kavluhum: رَمَى اللهُ فِي يَدِهِ وَأَنْفِهِ وَغَيْرِ ذَلِكَ دُعَاءٌ عَلَيْهِ Ya’nî kelâm-ı mezkûr bed-du’âdır, “Hak ta’âlâ onun eline yâ burnuna yâhûd sâ’ir 'uzvuna 'illet ilkâ eylesin” demektir.