(a. i. râkib’in c.) : 1) süvari takımı, atlılar alayı. 2) müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur. rekb-i nevruz : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

اَلرَّكْبُ [er-rekb] (râ’nın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) İsm-i cem’dir, hâssaten üştür-süvâr olan gürûh ve kâfileye denir ki on nefer dahi ziyâde ola; 'alâ-kavlin bu, رَاكِبٌ [râkib]in cem’idir. Ve ba’zen esb-süvârâna dahi ıtlâk olunur; 'alâ-kavlin evvele göre cem’i أَرْكُبٌ [erkub] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde ve رُكُوبٌ [rukûb] gelir. Ve رَكْبٌ [rekb] Masdar olur, bir kimsenin dizine vurmak ma’nâsına; 'alâ-kavlin saçından tutup diziyle altına vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَبَهُ رَكْبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ضَرَبَ رُكْبَتَهُ وَأَخَذَ بِشَعْرِهِ فَضَرَبَ جَبْهَتَهُ بِرُكْبَتِهِ Ve 'alâ-re’yin mutlakan diz ile vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَبَهُ إِذَا ضَرَبَهُ بِرُكْبَتِهِ Ve رَكْبٌ [Rekb] Esâmîdendir: Rekb el-Mısrî ashâbdandır; 'alâ-kavlin tâbi’îndendir. Ve رَكْبٌ [Rekb] Eş’ariyyûndan bir kabîle pederinin ismidir.

s. pl. of راكب People riding, a company of riders.

اَلرَّكْبُ [er-rekb] (râ’nın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Şol kimselerdir ki seferde deveye binip davara binmeyeler ki onlar on nefer veyâhûd dahi ziyâde olur; cem’i اَلْأَرْكُبُ [el-erkub] gelir hemzenin fethi ve kâf’ın zammıyla. Ve رَكْبٌ [rekb] Bir nesneyi vurmağa ve dizi vurmağa dahi derler; yukâlu: رَكَبَهُ يَرْكُبُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا ضَرَبَهُ بِرُكْبَتِهِ وَكَذَلِكَ إِذَا ضَرَبَ رُكْبَتَهُ