اَلرَّفْءُ [er-ref’] (râ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Kaftanın pârelenmiş yerin dikip ıslâh etmek; tekûlu: رَفَأْتُ الثَّوْبَ أَرْفَؤُهُ رَفْئًا إِذَا أَصْلَحْتَ مَا وَهَى مِنْهُ وَرُبَّمَا لَمْ يُهْمَزْ يُقَالُ مَنِ اغْتَابَ حَرَقَ وَمَنِ اسْتَغْفَرَ رَفَأَ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ

اَلرَّفْعُ [er-ref’] (râ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Kaldırmak; yukâlu: رَفَعْتُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Ve رَفْعٌ [ref’] Mu’rebâtta zamm mesâbesinde olan harekettir mebniyyâtta. Ve bu ehl-i nahv ıstılâhıdır. Ve رَفْعٌ [ref’] Haber nakl etmeğe dahi derler; yukâlu: رَفَعَ فُلَانٌ عَلَى الْعَامِلِ رَفِيعَةً Ve fi’l-hadîsi: “كُلُّ رَافِعَةٍ رَفَعَتْ عَلَيْنَا مِنَ الْبَلَاغِ أَنِّي قَدْ حَرَّمْتُ الْمَدِينَةَ” Ya’nî “Her cemâ’at bizden haber nakl eder, siz dahi bizden bu haberi nakl edin ki o “أَنِّي قَدْ حَرَّمْتُ الْمَدِينَةَ” kavlidir ya’nî Medîne’nin eşcâr ve nebâtâtın kat’ından men’ ettim.” Ve رَفْعٌ [ref’] Ekini biçtikten sonra harman yerine nakl etmeğe dahi derler; yukâlu: رَفَعَ الْبَعِيرُ فِي السَّيْرِ إِذَا بَالَغَ Ve deveyi seyre kındırmağa dahi derler, müte’addî ve lâzım gelir. Ve رَفْعٌ [ref’] Bir nesneyi yakın getirmeğe dahi derler; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ﴾ (الواقعة 34) أَيْ مُقَرَّبَةٍ لَهْمُ Ve min zâlike kavluhum: رَفَعْتُهُ إِلَى السُّلْطَانِVe ba’zılar eyitti: مَرْفُوعَة [merfû’at] مُكَرَّمَة [mukerremet] ma’nâsınadır ki maksûd ezvâc-ı mükerremâttır; “اَللهُ يَرْفَعُ مَنْ يَشَاءُ وَيَخْفِضُ مَنْ يَشَاءُ” dediklerinden me’hûzdur.