(a. i. c. : rihâl) : 1) semer; palan. Şedd-İ rahl : yola çıkma, yolcu olma. 2) yağmurluk ve şâire gibi yol levazımı.

اَلرَّحْلِ [er-rahl] (نَحْلٌ [nahl] vezninde) Devenin sırtına pâlân vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَحَلَ الْبَعِيرَ رَحْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا حَطَّ عَلَيْهِ الرَّحْلِ Ve رَحْلٌ [rahl] ve رَحِيلٌ [rehîl] Bir menzilden menzil-i âhere göçmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَحَلَ عَنِ الْمَكَانِ رَحْلًا وَرَحِيلًا إِذَا انْتَقَلَ Ve bir kimse üzere kılıçla havâle olmak ma’nâsına müsta’meldir, gûyâ ki kılıcı onun üzerine pâlân gibi ilkâ eder; yukâlu: رَحَلَ فُلَانًا بِسَيْفِهِ إِذَا عَلَاهُ

اَلرَّحْلُ [er-rahl] (râ’nın fethi ve hâ-yı mühmelenin sükûnuyla) ve اَلرَّاحُولُ [er-râhûl] Hâssaten deve kısmının semerine ve pâlânına denir; cem’i أَرْحُلٌ [erhul]dür, فَلْسٌ [fels] ve أَفْلُسٌ [eflus] gibi ve رِحَالٌ [rihâl]dir râ’nın kesriyle; yukâlu: شَدَّ الرَّحْلَ وَالرَّاحُولَ عَلَى الْبَعِيرِ أَيْ مَرْكَبَهُ عَلَيْهِ Ve رَحْلٌ [rahl] İnsânın mesken ve me’vâsına ıtlâk olunur; yukâlu: هَذَا رَحْلُ فُلَانٍ أَيْ مَسْكَنُهُ Ve bir adamın müstashabı olan esbâb ve esâsa ıtlâk olunur ki uruba ve sipâhîlik ta’bîr olunur; yukâlu: أَلْقَى رَحْلَهُ عَلَى رَحْلِ الْبَعِيرِ وَهُوَ مَا يَسْتَصْحِبُهُ مِنَ الْأَثَاثِ

s. (pl. ارحل رحال،) 1. A man’s camel riding-saddle and its appurtenances. 2. A traveler’s kit, including his saddle and his beast. 3. A man’s abode, dwelling, camp. 4. A reading-desk.

s. (pl. رخال) A ewe lamb.