sıf. fa. [راندن rânden fiilinden ims.— str. teşkiline girer.] 1. Süren, sürücü, sevk eden, yürüten, oynatan: اسبران esb-rân = at süren; خامەران hâme-rân = kalem oynatan. 2. İcrâ ve infâz eden, süren: حكمران hüküm-rân = hüküm süren, hükmeden.

i. fa. Uyluk, fahz. n.

اَلرَّانُ [er-rân] (حَالٌ [hâl] vezninde) Çizme gibi bir ayakkabıdır, lâkin bunun tabanı olmaz ve çizmeden uzun olur. Şârihin tahkîkine göre Fârisîden me’hûzdur ki butluk ve potur ta’bîr ettikleridir ki baldıra çekilir. Ve رَانٌ [Rân] Âzerbaycân ülkesiyle hem-sınır bir eyâlet adıdır. Ve bu أَرَّانُ [Errân] dediklerinden başkadır. Ebu’l-Fadl Ahmed b. el-hasen ve Velîd b. Kesîr er-Râniyyân oraya mensûblardır.

s. The thigh.

a. That drives, urges, impels.