اَلنُّحْلُ [en-nuhl] (nûn’un zammıyla) Masdardır, bir adama ‘atiyye vermek ma’nâsınadır; yukâlu: نَحَلَهُ نُحْلًا إِذَا أَعْطَاهُ Şârih der ki bu ma’nâda fethle müsta’mel değildir, ânifen mü’ellifin fethle zikr eylediği budur, sebk-ı kalem vâki’ olmuştur, lâkin onun ism-i masdar olmak ihtimâl-ı gâlibi iş’âr olundu. İntehâ. Ve نُحْلٌ [nuhl] Hatuna mehr vermek ma’nâsınadır; yukâlu: نَحَلَهَا إِذَا أَعْطَاهَا الْمَهْرَ Ve نُحْلَانٌ [nuhlân] ma’nâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru.

aşağıbak

اَلنُّحْلُ [en-nuhl] (nûn’un zammı ve hâ’nın sükûnuyla) Masdardır, bahşîş vermek ma’nâsına; tekûlu: نَحَلْتُهُ مِنَ الْعَطِيَّةِ أَنْحَلُهُ نُحْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Ve نُحْلٌ [nuhl] 'Avrete mehrin safâ-yı hâtır ile vermeğe dahi derler, da’vâ ve taleb etmeksizin; tekûlu: نَحَلْتُ الْمَرْأَةَ عَنْ طِيبِ نَفْسٍ مِنْ غَيْرِ مُطَالَبَةٍ أَنْحَلُهَا Ve ba’zılar eyitti: نُحْلٌ [nuhl] 'avrete mehrini bilâ-'ıvaz vermektir.