اَلنُّحَاسُ [en-nuhâs] (nûn’un harekât-ı selâsıyla ki Ebû’l-'Abbâs el-Kevâşî rivâyetidir) Ma’deniyâttan bakıra denir, قِطْرٌ [kitr] ma’nâsına. Ve âteşe denir, نَارٌ [nâr] ma’nâsına. Ve tunç ve demir dökülürken düşüp ve sıçrayan şerâresine denir. Şârih der ki نُحَاسٌ [nuhâs] tütünsüz hâlis ‘aleve dahi denip ve bu ma’nâ müte’âref olmakla gâlibâ nüshalardan sukût vâki’ olmuştur. İntehâ. Ve نُحَاسٌ [nuhâs] Tabî’at ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ كَرِيمُ النُّحَاسِ أَيِ الطَّبِيعَةِ Ve bir şey’in meblag-ı aslına denir; yukâlu: نُحَاسُ فُلاَنٍ مِنْ سَمْحٍ أَيْ مَبْلَغُ أَصْلِهِ