اَلنُّعْمَةُ [en-nu’met] (nûn’un zammıyla) إِنْعَامٌ [in’âm] gibi gözü aydın kılmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: نَعِمَ اللهُ بِكَ عَيْنًا وَنَعِمَكَ نُعْمَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ أَقَرَّ اللهُ بِكَ عَيْنَ مَنْ تُحِبُّهُ أَوْ أَقَرَّ عَيْنَكَ بِمَنْ تُحِبُّهُ ve yukâlu: نَعْمُ عَيْنٍ وَنَعْمَةُ عَيْنٍ وَنَعَامُ عَيْنٍ وَنَعِيمُ عَيْنٍ بِفَتْحِ النُّونَاتِ وَنُعْمَى عَيْنٍ وَنُعَامَى عَيْنٍ وَنُعَامُ عَيْنٍ وَنُعْمُ عَيْنٍ وَنُعْمَةُ عَيْنٍ بِضَمِّ النُّونَاتِ وَنِعْمَةُ عَيْنٍ وَنِعَامُ عَيْنٍ بِكَسْرِ النُّونَاتِ أَيْ أَفْعَلُ ذَلِكَ إِنْعَامًا لِعَيْنِكَ وَإِكْرَامًا Ya’nî “Ben bu işi sana mahzâ muhabbet ve itâ’atimden nâşî işledim tâ ki müşâhede eyledikte dîdelerin rûşen ola.” Ve bunların cümlesi mehcûren muzmer olan fi’l ile mansûblardır.

اَلنُّعْمَةُ [en-nu’met] (nûn’un zammı ve 'ayn’ın sükûnuyla) Kezâlik gözü aydın kılmağa derler; yukâlu: نَعِمَ اللهُ بِكَ عَيْنًا نِعْمَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ مِثْلُ غَلِمَ غُلْمَةً وَنَزِهَ نُزْهَةً Ve غُلْمَةٌ [gulmet] mücâma’ata harîs olmağa ve نُزْهَةٌ [nuzhet] elemden berî olmağa derler; ve yukâlu: نَعِمَكَ عَيْنًا Ya’nî “hudâ gözün aydın etsin.” Ve yukâlu: نُعْمَةَ عَيْنٍ وَنُعْمَ عَيْنٍ بِمَعْنًى أَفْعَلُ ذَلِكَ كَرَامَةً لَكَ وَإِنْعَامًا لِعَيْنِكَ

اَلنُّؤْمَةُ [en-nu’met] (nûn’un zammı ve hemzenin sükûnuyla) Şol kimsedir ki i’tibâra sayılmaya.