اَلنِّكْسُ [en-niks] (nûn’un kesriyle) Şol oka ıtlâk olunur ki gezi ufanmakla yukarısı aşağı çevrilmiş ola; yukâlu: سَهْمٌ نِكْسٌ إِذَا صَارَ قَدِ انْكَسَرَ فَوْقُهُ فَجُعِلَ أَعْلاَهُ أَسْفَلَهُ Ve şol yaya ıtlâk olunur ki kiriş geçirilen yerinin aşağısı yay düzdükleri şâhın başı kılına ya’nî şâhın ucundan yayın ayakları düzülmüş ola ve bu yayda 'aybdır ve ona مَنْكُوسَةٌ [menkûset] dahi denir; yukâlu: قَوْسٌ نِكْسٌ وَمَنْكُوسَةٌ إِذَا كَانَتْ قَدْ جُعِلَ رِجْلُهَا رَأْسَ الْغُصْنِ Ve za’îf ve zebûn adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ نِكْسٌ أَيْ ضَعِيفٌ Ve şol ok temrenine ıtlâk olunur ki dibi kırılmakla ucu dip kılınmış ola; yukâlu: نَصْلٌ نِكْسٌ إِذَا انْكَسَرَ سِنْخُهُ فَجُعِلَ ظُبَتُهُ سِنْخًا Ve ters doğmuş velede ıtlâk olunur. Ve gâyet kerem ve necdetten mukassir olan kimseye ıtlâk olunur ki murâd fürû-mâyedir; yukâlu: رَجُلٌ نِكْسٌ أَيْ مُقَصِّرٌ عَنْ غَايَةِ الْكَرَمِ Cem’leri أَنْكَاسٌ [enkâs] gelir.