اَلنِّقْضُ [en-nikd] (nûn’un kesriyle) مَنْقُوضٌ [menkûd] ma’nâsınadır ki binânın yıkıntısına ve ipin bozuntusuna denir; yukâlu: هُوَ نِقْضُ الْبِنَاءِ وَالْحَبْلِ أَيْ مَنْقُوضُهُ Ve نِفْضٌ [nifd] ma’nâsınadır ki fâ’yladır, niteki zikr olundu. Ve seyr ve sefer sebebiyle mehzûl ve zebûn olmuş deveye denir, erkeğine ve dişisine denir, 'alâ-kavlin dişisine نِقْضَةٌ [nikdat] denir hâ’yla. Ve kıl çadır ve kilim makûlesinin şol bozuntusuna denir ki müceddeden eğrilir ola; bunda fethateynle de câ’izdir. Ve mantar bitip çıkan yerin iki tarafa avrılan toprağına ve kışrına denir. Cem’i أَنْقَاضٌ [enkâd] ve نُقُوضٌ [nukûd] gelir. Ve نِقْضٌ [nikd] Kuş piliçlerinin ve 'akrebin ve kurbağanın ve tavşancıl kuşunun ve devekuşunun ve bıldırcın ve yelve kuşlarının ve doğanın ve ada tavşanının ve kertenkelenin ve insânın mafsallarının seslerine denir.

اَلنِّقْضُ [en-nikd] (nûn’un kesri ve kâf’ın sükûnuyla) Şol devedir ki onu sefer arıklatıp za’îfe ede ve nâkaya dahi ıtlâk olunur.