(a. i. c. : niam) : 1) iyilik, lütuf, ihsan, bahşiş. 2) azık, yiyeceğe, içeceğe dâir şeyler; ekmek. 3) saadet, mutluluk. Veliyy-i ni’met : velînîmet, nîmet sahibi, besliyen, yedirip içiren. ni’met-i İlâhiyye : Allah’ın bahşettiği her türlü rızık. 4) kadın ve nadiren erkek adı.

اَلنَّعِيمُ [en-ne’îm] (nûn’un fethiyle) ve اَلنُّعْمَى [en-nu’mâ] (nûn’un zammıyla) ve اَلنِّعْمَةُ [en-ni’met] (nûn’un kesriyle) Hoş dirliğe ve refâh ve râhata ve nizâm-ı hâl ü mâla denir. نِعْمَةٌ [ni’met] kelimesinin cem’i نِعَمٌ [ni’am] gelir, عِنَبٌ ['ineb] vezninde ve أَنْعُمٌ [en’um] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde; yukâlu: هُوَ فِي نَعِيمٍ وَنُعْمَى وَنِعْمَةٍ أَيْ فِي خَفْضٍ وَدَعَةٍ وَمَالٍ Ve نِعْمَةٌ [ni’met] Ferah ve meserret ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: رَأَيْتُهُ فِي نِعْمَةٍ أَيْ مَسَرَّةٍ Ve yed-i beyzâ-i sâlihaya denir; نُعْمَى [nu’mâ] dahi denir, طُوبَى [tubâ] vezninde, ya’nî şol hâlis ve samîm bahşiş ve ihsân ve 'atiyyeye denir ki nefîs ve firâvân olmakla nâ’il olan adamın umûr ve ahvâline sâlih ve müfîd olur; cem’i أَنْعُمٌ [en’um] gelir ve نِعَمٌ [ni’am] gelir, عِنَبٌ [‘ineb] vezninde ve نِعِمَاتٌ [ni’imât] gelir kesreteynle ki ehl-i hicâz bu gûne itbâ’ ederler ve نِعَمَاتٌ [ni’amât] gelir 'ayn’ın fethiyle; yukâlu: نَالَ مِنْهُ النِّعْمَةَ وَالنُّعْمَى أَيِ الْيَدَ الْبَيْضَاءَ الصَّالِحَةَ Mütercim-i Sihâh bunu cevârihten olan يَدٌ [yed] zann eylemiştir. ‘Arablar samîm ve hâlis nesneye بَيْضَاءُ [beydâ’] ıtlâk ederler.

اَلنِّعْمَةُ [en-ni’met] (nûn’un kesri ve 'ayn’ın sükûnuyla) El, yed ma’nâsına. Ve sanî’a, pîşe ma’nâsına.Ve minnet ve in’âm olunan nesne, bahşiş ma’nâsına.