(a. i.) : bozma; halkı birbirine düşürme, (bkz. : ifsâd).

(a. i.) : 1) bir şeyi yerinden koparma, sökme. 2) kaldırma, yok etme. 3) can çekişme. Hâlet-i nez’ : can çekişme, (bkz. : hâl-i intizâr).

اَلنَّزْعُ [en-nez’] (nûn’un fethi ve zâ-yı mu’cemenin sükûnuyla) Bir nesneyi yerinden koparıp çekmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَزَعَهُ مِنْ مَكَانِهِ نَزْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا قَلَعَهُ Ve kavluhu ta’âlâ: ﴿وَنَزَعَ يَدَهُ﴾ أَيْ أَخْرَجَهَا مِنْ جَيْبِهِ Ve bu teşbîh vechiyledir. Ve نَزْعٌ [nez’] Yay çekmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَزَعَ فِي الْقَوْسِ إِذَا مَدَّهَا Ve kuyudan kovayı çekip çıkarmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: نَزَعَ الدَّلْوَ إِذَا اسْتَقَى بِهَا Ve at bir düzeye bir baş seğirtip gitmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَزَعَ الْفَرَسُ سَنَنًا إِذَا جَرَى طَلَقًا ve kavluhu ta’âlâ: ﴿وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا﴾ والآية ذَكَرَ أَنَّهَا النُّجُومُ تَنْزِعُ مِنْ مَكَانٍ إِلَى مَكَانٍ أَوِ النَّازِعَاتُ اَلْقِسِيُّ قَالَ الشَّارِحُ وَقِيلَ الْمَلاَئِكَةِ الَّتِي تَنْزِعُ الْأَرْوَاحَ عَنِ الْأَشْبَاحِ Ve نَزْعُ الْحَيَاةِ [nez’u’l-hayât] Rûhun bedenden çıkmak hâletine ıtlâk olunur ki cân çekişmek ta’bîr olunur; yukâlu: هُوَ فِي النَّزْعِ وَفِي نَزْعِ الْحَيَاةِ أَيْ قَلْعِهَا

اَلنَّزْءُ [en-nez’] (nûn’un fethi ve zâ’nın sükûnuyla)