اَلنَّكْشُ [en-nekş] (nûn’un fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Kuyunun içinde olan suyu ve çamuru bütün çekip çıkarmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَكَشَ الرَّكِيَّةَ نَكْشًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا أَخْرَجَ مَا فِيهَا مِنَ الْحَمْأَةِ وَالطِّينِ Ve minhu kavlu reculin fî 'Alî radıyallâhu 'anhu: بَحْرٌ لاَ يُنْكَشُ أَيْ لاَ يُنْزَفُ وَلاَ يَغِيضُ Ya’nî “İmâm 'Alî bir deryâdır ki ne suyu çekilmekle tükenir ve ne gavr ve yübûset tareyân eder.” Ve نَكْشٌ [nekş] Bir nesneyi tüketmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَكَشَ الشَّيْءَ إِذَا أَفْنَاهُ Ve minhu: لُمْعَةٌ لاَ تُنْكَشُ Ya’nî “O bir gûne firâvân çayırlık kıt’asıdır ki otlanmakla ve biçilmekle tükenmez.” Ve bir işten fârig olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَكَشَ مِنْهُ إِذَا فَرَغَ