اَلنَّفْتُ [en-neft] (nûn’un fethi ve fâ’nın sükûnuyla) ve اَلنَّفَتَانُ [en-nefetân] (fetehâtla) Darılmak yâhûd dargınlıktan şişip kabarmak ma’nâsınadır ki ma’nâ-yı âtîden me’hûzdur; yukâlu: نَفَتَ الرَّجُلُ نَفْتًا وَنَفَتَانًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا غَضِبَ أَوْ نَفَخَ غَضَبًا Ümmehât-ı sâ’irede نَفِيتٌ [nefît] kelimesi dahi mersûmdur, niteki mü’ellif karîben نَتِيتٌ [netît] mâddesinde dahi işâret eylemiştir. Ve نَفْتٌ [neft] ve نَفَتَانٌ [nefetân] ve نَفِيتٌ [nefît] Tencere şiddetle kaynamak yâhûd çorba tencerenin etrâfına yapışmak ma’nâsınadır ki çok kaynamaktan olur; yukâlu: نَفَتَتِ الْقِدْرُ إِذَا غَلَتْ أَوْ لَزِقَ الْمَرَقُ بِجَوَانِبِهَا Ve نَفْتٌ [neft] Un ve nişasta makûlesine su konmakla kabarıp kalkmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَفَتَ الدَّقِيقُ وَنَحْوُهُ إِذَا صُبَّ عَلَيْهِ الْمَاءُ فَتَنَفَّخَ