iz. cm. ar. [insanın cem’i veya ism-i cem’dir] insanlar, halk, umûm, il, âlem: الناس بين beyne’n-nâs, الناس ملأ على alâ-melei’n-nâs = halk arasında, umûmun enzârı önünde, alenen.

اَلنَّاسُ [en-nâs] İns ve cinne şâmildir. Aslı أُنَاسٌ [unâs] idi hemzenin zammıyla. إِنْسٌ [ins] lafzının cem’i olmakla cem’-i 'azîzdir. أُنَاسٌ [unâs]ın hemzesi tahfîf olunup ve bedel olmayarak elif ve lâm idhâl olunmakla اَلنَّاسُ [en-nâs] dediler. Şârih der ki mü’ellif bunu mahalli olan hأ،ن،سh mâddesinde sebt eylemişken burada dahi îrâdı zâhirine nazardan başka ba’zılar hن،و،سh mâddesinden me’hûzdur demekle kavl-i mezbûre de telmîh eylemiştir. İntehâ. Ve نَاسٌ [Nâs] İsm-i kays-ı 'Aylân’dır. Ve نَاسٌ [nâs] Tâvândan asılmış âvîze makûlesine denir ki aslı نَاوِسٌ [nâvis] olur; yukâlu: فِي السَّقْفِ نَاسٌ يَنُوسُ وَهُوَ مَا يُعَلَّقُ مِنْهُ

(for اناس), s. (pl. of انس) 1. Men, mankind. 2. The common people; the mob; the public.

اَلنَّاسُ [en-nâs] Mahlûkât gerek insten gerek cinnden. Ve نَاسٌ [nâs]ın aslı أُنَاسٌ idi, tahfîf olunup نَاسٌ kılındı ve elif lâm’ı hemzeden ‘ıvaz kılmadılar, zîrâ eger ‘ıvaz olsa bir yerde cem’ olmazdı hâlâ ki ba’zı eş’ârda cem’ olmuştur. Ve اَلنَّاسُ [en-Nâs] Bir kabîlenin babası adıdır ki o en-Nâs b. Mudar b. Nizâr’dır ve kardeşi İlyâs b. Mudar’dır yâ ile.