اَلْمُسْنَدُ [el-musned] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) Kâ’iline isnâd olunan kelâm ve habere denir; yukâlu: حَدِيثٌ مُسْنَدٌ أَيْ مَرْفُوعٌ إِلَى قَائِلِهِ Cem’i مَسَانِدُ [mesânid] gelir. Ve İmâm Şâfi’î’den مَسَانِيدُ [mesânid] geldiği mervîdir. Ve مُسْنَدٌ [musned] Dehr ve zamâna ıtlâk olunur, her şey’ ona isnâd olunduğu için. Ve دَعِيٌّ [da’iyy] ma’nâsınadır ki burada nesebi müttehem ya’nî harâm-zâde demektir. Ve مُسْنَدٌ [musned] himyer kabîlesine mahsûs bir nev’ yazıya denir; tekûlu: رَأَيْتُ مَكْتُوبًا بِالْمُسْنَدِ كَذَا وَهُوَ خَطُّ حِمْيَرَ Ve مُسْنَدٌ [Musned] bir dağın ismidir.