اَلْمُخْوِلُ [el-muhvil] (مُحْسِنٌ [muhsin] vezninde) ve اَلْمُخْوَلُ [el-muhvel] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) ve اَلْمُخَالُ [el-muhâl] (vâv’ı elife kalble) كَرِيمُ الْأَخْوَالِ [kerîmu’l-ahvâl] adama denir, niteki مُعِمٌّ [mu’imm] ve مُعَمٌّ [mu’amm] kerîmü’l-a’mâm olana denir. Ve bunlar مُعَمٌّ kelimesine mukârinen isti’mâl olunurlar; yukâlu: رَجُلٌ مُعِمٌّ وَمُعَمٌّ مُخْوِلٌ وَمُخْوَلٌ وَمُخَالٌ أَيْ كَرِيمُ الْأَعْمَامِ وَالْأَخْوَالِ

اَلْمُحِيلُ [el-muhîl] (mîm’in zammı ve hâ’nın kesri ve meddiyle) ve اَلْمُحْوِلُ [el-muhvil] (mîm’in zammı ve vâv’ın kesriyle) Üzerine bir yıl geçen kimse. Ve إِحَالَةٌ [ihâlet] Deyn havâle kılmağa dahi derler; yukâlu: أَحَالَ عَلَيْهِ بِدَيْنِهِ