اَلْمُجُونُ [el-mucûn] (cîm’le قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Bir nesne pek ve sulb ve galîz olmak ma’nâsınadır; yukâlu: مَجَنَ الشَّيْءُ مُجُونًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَلُبَ وَغَلُظَ Zikri âtî مَاجِنٌ [mâcin] bundan me’hûzdur. Ve مُجُونٌ [mucûn] ve مَجَانَةٌ [mecânet] (أَمَانَةٌ [emânet] vezninde) ve مُجْنٌ [mucn] (mîm’in zammıyla) Bir kimse kıllet-i hayâdan nâşî kavl ve fi’linde bî-bâk ve lâübâlî olmak ma’nâsınadır, gûyâ ki pek yüzlü olmakla aslâ utanıp kayırmaz olur; yukâlu: مَجَنَ الرَّجُلُ مُجُونًا وَمَجَانَةً وَمُجْنًا إِذَا كَانَ لَا يُبَالِي قَوْلًا وَفِعْلًا