iz. ar. cm. Emsâl. 1. Benzer, şebeh, nazîr, mânend, eş: bunun dünyada misli bulunmaz; mislini yapmak. 2. Miktar, hacm: o, bunun iki mislidir; bunun bir misli daha lâzım. ≡ cm. Kânûn ve nizâmda musarrah olmayan şeyin tecvîzine medâr olmak üzere sebk etmiş hâl: bunun hiç emsâli yoktur; emsâline tevfîkan.

اَلْمِثْلُ [el-misl] (mîm’in kesri ve sâ-yı müsellesenin sükûnuyla) ve اَلْمَثَلُ [el-mesel] (fethateynle) ve اَلْمَثِيلُ [el-mesîl] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bir şey’in benzeri ve yektâsı, şibh ve mânend ma’nâsınadır; cem’leri أَمْثَالٌ [emsâl]dir; yukâlu: هَذَا مِثْلُهُ وَمَثَلُهُ وَمَثِيلُهُ أَيْ شِبْهُهُ Ve kavlu’l-'Arab: فُلَانٌ مُسْتَرَادٌ لِمِثْلِهِ أَيْ مِثْلُهُ يُطْلَبُ وَيُشَحُّ عَلَيْهِ Ya’nî “Filân nesne kemyâb olmakla misl ve mânendi matlûb olup ve kendisini fedâ eylemeyip hakkında buhl ve dınnet olunacak yâdigâr-ı bî-hemdâdır” demektir.

s. (pl. امثال) 1. A similar; a fellow, equal. 2. As much again.

اَلْمِثْلُ [el-misl] (mîm’in kesri ve sâ’nın sükûnuyla yâhûd fethateynle) Kelime-i tesviyedir; yukâlu: هَذَا مِثْلُهُ وَمَثَلُهُ كَمَا يُقَالُ شِبْهُهُ وَشَبَهُهُ