اَلْمِحَشُّ [el-mihaşş] (mîm’in kesri ve hâ’nın fethiyle) ve اَلْمِحَشَّةُ [el-mihaşşet] (hâ’yla) Âteş ölçürecek körük makûlesi âlete denir. Ve مِحَشٌّ [mihaşş] Bahâdır ve cengâver kimseye ıtlâk olunur; yukâlu: حَشَّ النَّارَ بِالْمِحَشِّ وَالْمِحَشَّةِ أَيْ بِمَا تُحَشُّ بِهِ النَّارُ ve yukâlu: رَجُلٌ مِحَشٌّ أَيْ شُجَاعٌ Ve مِحَشٌّ [mihaşş] ve مِحَشَّةٌ [mihaşşet] İçine biçilen otluğu koyacak torba makûlesi zarfa denir; bunda mîm’in fethiyle efsahtır ki ism-i mekândır. Ve ot biçecek orak makûlesi âlete denir; bunda mîm’in kesri efsahtır. Ve مِحَشٌّ [mihaşş] Vech-i mezkûr üzere âteş ölçürecek küsküye denmekle fenn-i harbi 'ârif ve cenk peydâ eylemesinin tarîkına âşinâ olup âteş iş’âl eder gibi cengi kızıştırır olan dilîre مِحَشُّ حَرْبٍ [mihaşşu harb] ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ مِحَشُّ حَرْبٍ أَيْ مُوقِدٌ لَهَا طَبِنٌ بِهَا

اَلْمِحَسَّةُ [el-mihasset] (mîm’in kesri ve hâ’nın fethiyle) Kaşağı ki onunla davarın arkasın kaşırlar.