iz. ar. 1. Eğilme, doğru durmayıp bir tarafa eğilmiş olma, meyelân: bu duvar hârice, dâhile meyletmiş; bu direğin meyli bellidir. 2. İki taraftan birini ziyâde iltizâm etme, taraftarlık: hukkâmın haklı ve mazlûma meyli gayr-i ihtiyarîdir. 3. Muhabbet, rağbet, arzu: bu çocuğun edebiyata çok meyli vardır; çocuğu bir mesleğe sevk etmezden evvel meyl-i tabiisine bakmalı. 4. Taaşşuk, ibtilâ: kalbi zülf-i hûbâna meyl edeli. 5. ht. Bir kevkebin dâire-i ma’deleden bu’du. كلى ميل meyl-i küllî = seyyârenin (gezegenin) esnâ-yı devrinde dâire-i mezkûreden en ziyâde tebâ’udu: Merih’in meyl-i küllîsi kaç derecedir?