(p. c. msâl) : 1) örnek, benzer, nümûne. (bkz. : mânend, nazîr, şibîh). 2) dokunaklı ve manâlı söz. 3) terbiye ve ahlâka faydalı, yararlı olan hikâye. Darb-ı mesel : atasözü, fr. proverbe.

iz. ar. cm: emsâl. 1. Misâl, bir kâide-i umûmiyyeye numûne olmak üzere îrâd olunan söz. 2. Mana-yı zâhirîsi kasd olunmayıp, zımnen ve kinâyeten diğer bir şeye delâlet etmek üzere îrâd olunan söz: bir mesel söyledi; meşhur bir mesel vardır. 3. Âdâb ve ahlâk ve nasâyiha müteallik küçük hikâye: emsâl-i Lokman; emsal-i hukemâ [“masal” bundan galattır]

اَلْمَسَلُ [el-mesel] (fethateynle) Etrâfından müfriz hatt gibi doğru ve uzun uzadı arza denir. Ve su akıntısına denir; مَسِيلُ الْمَاءِ [mesîlu’l-mâ’] ma’nâsına; cem’i أَمْسِلَةٌ [emsilet] gelir ve مُسُلٌ [musul] gelir zammeteynle ve مُسْلَانٌ [muslân] gelir mîm’in zammıyla ve مَسَائِلُ [mesâ’il] gelir. Şârih der ki مَسَائِلُ [mesâ’il] مَسِيلٌ [mesîl] tasavvuruna mebnî olmak gâlibdir.

s. (pl. امثال) 1. A similar; an equal, fellow. 2. A proverb. 3. A parable; a byword; an instance. 4. (vulg. masal) A tale; hence, a clearly false story; also, an untruth.

s. (pl. مسیل), s. (pl. مسل، مسلان) A watercourse, bed of a stream.

اَلْمَسَلُ [el-mesel] (fethateynle) Su akıntısı, mesîlü’l-mâ’ ma’nâsına.