(a. i. rücû’dan. c. : merâci’) : 1) rücû edilecek, dönülecek yer. 2) müracaat olunacak, başvurulacak yer, kimse.

اَلرُّجُوعُ [er-rucû’] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْمَرْجِعُ [el-merci’] (مَنْزِلٌ [menzil] vezninde) ve اَلْمَرْجِعَةُ [el-merci’at] (مَنْزِلَةٌ [menzilet] vezninde ki bu iki şâzdır, zîrâ bâb-ı sânîden kıyâs 'ayn’ın fethiyle gelmektir) ve اَلرُّجْعَى [er-ruc’â] (بُشْرَى [buşrâ] vezninde) ve اَلرُّجْعَانُ [er-ruc’ân] (râ’nın zammıyla) Geri dönmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَعَ الرَّجُلُ رُجُوعًا وَمَرْجِعًا وَمَرْجِعَةً وَرُجْعَى وَرُجْعَانًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا انْصَرَفَ Ve tekûlu’l-'Arab: “اَلشَّيْخُ يَمْرَضُ يَوْمَيْنِ فَلاَ يَرْجِعُ شَهْرًا” أَيْ لاَ يَثُوبُ إِلَيْهِ جِسْمُهُ وَقُوَّتُهُ Ya’nî “Pîr adam iki gün hasta olsa bir aya kadar bedel-i mâ-yetehallel olacak kuvvet ve tâkâti geri gelip evvelki kertesini bulamaz.”