(a. i. rücû’dan. c. : merâci’) : 1) rücû edilecek, dönülecek yer. 2) müracaat olunacak, başvurulacak yer, kimse.

اَلرُّجُوعُ [er-rucû’] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْمَرْجِعُ [el-merci’] (مَنْزِلٌ [menzil] vezninde) ve اَلْمَرْجِعَةُ [el-merci’at] (مَنْزِلَةٌ [menzilet] vezninde ki bu iki şâzdır, zîrâ bâb-ı sânîden kıyâs 'ayn’ın fethiyle gelmektir) ve اَلرُّجْعَى [er-ruc’â] (بُشْرَى [buşrâ] vezninde) ve اَلرُّجْعَانُ [er-ruc’ân] (râ’nın zammıyla) Geri dönmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَعَ الرَّجُلُ رُجُوعًا وَمَرْجِعًا وَمَرْجِعَةً وَرُجْعَى وَرُجْعَانًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا انْصَرَفَ Ve tekûlu’l-'Arab: “اَلشَّيْخُ يَمْرَضُ يَوْمَيْنِ فَلاَ يَرْجِعُ شَهْرًا” أَيْ لاَ يَثُوبُ إِلَيْهِ جِسْمُهُ وَقُوَّتُهُ Ya’nî “Pîr adam iki gün hasta olsa bir aya kadar bedel-i mâ-yetehallel olacak kuvvet ve tâkâti geri gelip evvelki kertesini bulamaz.”

اَلْمَرْجِعُ [el-merci’] (mîm’in fethi ve cîm’in kesriyle) Kezâlik rücû’ ma’nâsınadır, ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿ثُمَّ إِلٰى رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ﴾ (الأنعام 164، الزمر 7) Ve bu şâzzdır, zîrâ فَعَلَ يَفْعِلُ den ya’nî bâb-ı sânîden masdar ‘aynü’l-fi’lin fethiyle gelir. Ve مَرْجِعٌ [merci’] Omzun aşağısına da derler; yukâlu: مَرْجِعُ الْكَتِفِ لِأَسْفَلِهِ