i. [belki ar. merk’den ki karnın en nâzik ve rakîk yeri demektir] 1. Karasevda, dalgınlık ve düşünmekle zuhur eden hafif cinnet: merak getirmek = bu illete mübtela olmak. 2. Bir şeyi anlamak ve öğrenmek arzu ve gâilesi. fr. curiosité: bu makinenin nasıl işlediğini öğrenmeyi merak ettim. 3. Arzu, heves, bir şeyin üzerine çok düşme, ibtilâ: hayvana, arabaya, velespitle gezmeye merakı vardır. 4. Vesvese, telaş, şüphe üzerine korkma: bu çocuğun hastalığını çok merak ediyorum; bu çıban merakımı mucib oluyor; merak etmek; merak olunacak bir şey değildir. 5. Bir şeye dikkat edip ehemmiyyet vererek en iyisini aramak ve her türlüsünü beğenmemek hâli: onun yemeğe, tütüne, oyuna çok merakı vardır. 6. Geçmiş bir acıyı hatırlamadan hâsıl olan keder ve yeis ve fütûr ve hüzün: bir cenaze geçtiğini görüp merakı kalktı; bu ses, bu manzara merakıma dokunur; kaval sesi merakımı arttırır.