اَلْمَقْتُ [el-makt] (mîm’in fethi ve kâf’ın sükûnuyla) ve اَلْمَقَاتَةُ [el-makâtet] (mîm’in fethiyle) Bir kimseden bir emr-i kabîh görmekle ona bugz eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: مَقَتَهُ مَقْتًا وَمَقَاتَةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَبْغَضَهُ Ve نِكَاحُ الْمَقْتِ [nikâhu’l-makt] Ki Câhiliyye nikâhındandır, bir kişi pederinin hatununu nikâh eylemekten 'ibârettir ve o kişiye, 'alâ-kavlin ondan hâsıl olana مَقْتِيٌّ [maktiyy] denir, yâ-yı nisbetle. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿وَ لاَ تَنْكِحُوا مَا نَكَحَ آبَاؤُكُمْ مِنَ النِّسَاءِ إِلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَمَقْتًا وَسَاءَ سَبِيلاً﴾ Bugz ma’nâsından me’hûzdur. Ve 'Arablar ta’accüb bünyesiyle فُلاَنٌ مَا أَمْقَتَهُ عِنْدِي derler, o kimsenin memkût ve mebgûz olduğunu ihbâr makâmında ki “Filân benim yanımda 'aceb mebgûzdur demek olur ve مَا أَمْقَتَنِي لَهُ derler, “Filân kimse bana 'aceb mâkit ve mübgız oldu” demek makâmında.