sıf. ar. s. Mücesseme. [cism’den imf. tef‘îl] 1. Cismi olan, vücutlu, gövdeli: yaptıracağı ebniyenin mukavvadan mücessem sûretini yaptı. 2. mc. Sanki bir hâl-i manevî cisim peyda edip tecessüm ve temâsül etmekle hâsıl olmuş, o hâl-i manevînin tecessüm etmişi hükmünde olan: o adam fazîlet-i mücessemedir, namus-ı mücessemdir. 3. rt. [hendesede] eb‘âd-ı selâsesi yani tûl ve arz ve irtifâ‘ı olan: şekl-i mücessem; zâviye-i mücesseme. Mukâbili: musattah.

a. (fem. مجثمە) (A beast or bird) confined and shot at or pelted.

a. (fem. مجسمە) 1. Solid, possessed of a solid body. 2. Possessed of all the geometrical dimensions. 3. (A number) product of three numbers multiplied together. 4. Corporeal. 5. Material.