(a. i. c. : emval) : 1) bir kimsenin tasarrufu altında bulunan değerli ve gerekli şey. 2) varlık, servet. 3) para, nakit, gelir. 4) tüccar eşyası. Beyt-ül-mâl : [Tanzîmat’tan önce] devlet hazînesi; . [Tanzimat’tan sonra] şeriat mahkemelerinde mirasçıları bulunmıyan ölmüş kimselere âit malların hesabı görülen dâire. Re’s-ül-mâl : ana para. (bkz. : sermâye).

iz. ar. cm: emvâl. 1. Tasarruf olunan kıymetli ve lüzumlu şey, taht-ı tasarrufta bulunan akçe ve eşya ve hayvanât ve îrâd vesâire, varlık, servet: çok malı vardır; malının hesabını kendi de bilmezdi; emvâl-i kesîre servet kazanmıştı. 2. Nakd, akçe, vâridât, mâl-ı mîrî, mal memuru. 3. Tüccar eşyası, emti‘a: tüccar malı. 4. mc. Fena şey veya şahıs: bilirim ne maldır; bu da bir mal mı?

vulg. mal, s. (pl. اموال) 1. Any property or possession, wealth, riches; an estate. 2. A single beast or cattle owned; especially, sheep. 3. The prime cost of an article. 4. The public exchequer; revenue; money belonging to the state; a treasury claim. 5. Treasure trove. 6. The square of a number. 7. A million. 8. A scamp, scoundrel. 9. A loose woman.

(in compounds), a. & s. That rubs, wipes; a wiper.

اَلْمَالُ [el-mâl] Ma’rûftur.