(f. i.) : 1) astr. Ay. (bkz. : Kamer). 2) senenin on ikide bir kısmı, ay. bkz : şehr).

(f. s.) : 1) geçmez [akçe] , 2) rezil, münafık, alçak.

i. fa. Sâl-i kamerîde, kamerin bir devriyle hesap olunan zaman ki, senenin on ikide biridir. Ay, şehir: mâh-ı muharrem, mâh-ı ramazan. Şühûr-ı şemsiyyeye denilmemek iktizâ ederken, mesela mâh-ı nisân dahi denilir. ماه بماه mâh-be-mâh = aydan aya. بهر ماه beher mâh = her ay.

i. Kanâat, kifâyet, iktifâ: aç gözlüye bir fırın ekmek mâh gelmez.

ve nâdiren مه meh. i. fa. Ay, kamer: مهر و ماه mihr ü mâh = güneş ve ay. مه نو meh-i nev = yeni ay. ماه رو mâh-rû = ay yüzlü. مه پاره meh-pâre = ay parçası.

اَلْمَاءُ [el-mâ’] (hemze ile حَالٌ [hâl] vezninde) ve اَلْمَاهُ [el-mâh] (جَاهٌ [câh] vezninde) ve اَلْمَاءَةُ [el-mâ’et] (حَالَةٌ [hâlet] vezninde ki vâhididir) Suya denir, âb ma’nâsına. Ve مَاءٌ [mâ’] kelimesinin hemzesi hâ’dan münkalibedir. Ve ba’zı ‘Arabdan إِسْقِنِي مَا ‘unvânında ki kasr iledir, mesmû’ oldu; cem’i killeti أَمْوَاهٌ [emvâh] ve cem’-i kesreti مِيَاهٌ [miyâh] gelir. Ve musaggarında مُوَيْهٌ [muveyh] denir ve مُوَيْهَةٌ [muveyhet] denir ki مَاءَةٌ [mâ’et] musaggarıdır.

s. 1. A base coin; base money. 2. A vile follow.

s. 1. The moon. 2. A lunation. 3. A mouth. 4. A figure or representation of the moon, generally a crescent. 5. A beautiful boy or girl.