(f. b. i.) : 1) Ay ışığı, mehtap. 2) on dört gecelik Ay. (bkz. : bedr). 3) maytap, şenlik gecesinde Çakılan renkli kibrit veya fişek.

i. fa. [ماه mâh, مه meh = ay.— تاب tâb = nur] 1. Ay aydınlığı: mâhtâbda gezmek, bu gece güzel mâhtâb var idi. 2. Yandığı vakit etrafa ay aydınlığına müşâbih ve ekseriya sarı ya mâvi veya pembe bir ışık neşreden fişenk veya kibrit: mâhtâb yakmak, mâhtâb kibriti. 3. mc. İstihzâ, eğlence, zevklenme: birini mâhtâba almak, mâhtâb etmek = biriyle alay etmek, eğlenmek. mâhtâba çıkmak = mâhtâbda denizde zevk etmek. tek kürekle mâhtâba çıkmak = biriyle istihzâ etmek.

vulg, mâhitab, s. 1. Moonlighit. 2. A pyrotechnic match, fuse, or squib; a port-fire. 3. Fun poked at one; especially, amatory compliments.