اَللَّوَى [el-levâ] (عَصَا [‘asâ] vezninde) Bir nesne eğri olmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَوِيَ الْقِدْحُ لَوًى مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اعْوَجَّ Ve ot kurumak yâhûd solmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَوِيَ النَّبْتُ إِذَا صَارَ لَوِيًّا Ve mi’de ağrımak ma’nâsınadır ki imtilâdan buruntu ile tahaddüs eder; yukâlu: لَوِيَ الرَّجُلُ إِذَا وَجَعَتْ مَعِدَتُهُ ve yukâlu: فِي مَعِدَتِهِ لَوًى أَيْ وَجَعٌ Ve arka büğrü olmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَوِيَ ظَهْرُهُ إِذَا اعْوَجَّ Ve لَوَى [levâ] اَللَّاتِي [ellâtî] ma’nâsınadır ki ism-i mevsûl-i mü’ennes olan اَلَّتِي [elletî] kelimelerinin cem’idir. Şârih der ki aslı اَللَّوَاتِي idi, tâ’ ve yâ’ iskât olunduktan sonra yâ ile resm olundu.