اَللُّؤَمُ [el-lu’em] (lâm’ın zammı ve hemzenin fethiyle, müfred sîgası üzere, نُغَرٌ [nugar] gibi) Kezâlik cem’i ‘alâ-hilâfi’l-kıyâs, gûyâ ki لُؤْمَةٌ [lu’met] kelimesinin cem’idir. Ve نُغَرٌ [nugar] nûn’un zammı ve gayn-ı mu’cemenin fethi ve râ’-i mühmele ile serçe misâlinde bir cins kuştur. Ve لُأَمٌ [le’m] Oka iyi yelek vaz’ etmeğe dahi derler; tekûlu: لَأَمْتُ السَّهْمَ لَأْمًا Ve لَأْمٌ [le’m] Şol oka derler ki onun üzerinde لُؤَامٌ [lu’âm] yeleği ola. Ve لُؤَامٌ [lu’âm] yeleğinin tefsîri gelir inşâallâhu ta’âlâ. Ve لَأْمٌ [le’m] Yarayı bağlamayıp onultmağa dahi derler; tekûlu: لَأَمْتُ الْجُرْحَ وَالصَّدْعَ إِذَا شَدَدْتَهُ فَالْتَأَمَ Ve لَأْمٌ [le’m] Müctemi’ ma’nâsına dahi gelir; yukâlu: شَيْءٌ لَأْمٌ أَيْ مُجْتَمِعٌ مُلْتَئِمٌ