is. ar. cm: kuvâ. [“kuvvet” lûgatının aynı olup bazı terkîbât-ı Arabiyyede “kuvvet” manasıyla kullanıldıktan başka, lisânımızda ayrıca maânî-i âtiye ile de müsta’meldir:] 1. Fikir, niyet, tasavvur, henüz icrâ olunmayıp ve fiile gelmeyip tasavvurda bulunan işin hâli: filân yere kadar bir demiryol temdîdi kuvvededir; henüz kuvveden fiile gelmedi; öyle bir şey kuvvede vardır. 2. Hakikatte ve fiilen olmayıp ancak tabîatta olmakla imkan ve ihtimâli bulunan şeyin hâli: her insan bi’l-kuvve kâtip ise de bazıları bi’l-fiil kâtip değildir. 3. Hâsse, hiss insanın tabîatında mevcut olan hâssa ve iktidârların beheri: قوۀ باصره kuvve-i bâsıra = görmek hissi. قوۀ سامعه kuvve-i sâmi’a = işitmek hissi. قوۀ شامه kuvve-i şâmme = koklamak hissi. قوۀ لامسه kuvve-i lâmise = tutmakla duyma hissi. قوۀ مدركه kuvve-i müdrike = anlamak hâssası. قوۀ حافظه kuvve-i hâfıza = zihinde tutmak hâssası. قوۀ مميزه kuvve-i mümeyyize = temyîz ve tefrîk hâssa ve iktidârı. 4. Bir devletin asker vesâirece olan hâl ve iktidârı: kuvve-i askeriyye, kuvve-i mâliye, kuvve-i berriyye, kuvve-i bahriyye, Avrupa devletlerinin kuvâ-yı bahriyyesi, düvel-i müttefikanın kuvâ-yı müttehidesi, kuvve-i umûmiyye.