اَلْقُرَى [el-kurâ] (kâf’ın zammı ve elifin kasrıyla) قَرْيَةٌ [karyet]in cem’idir, ‘alâ-hilâfi’l-kıyâs, zîrâ fâ’nın fethi ve ‘ayn’ın sükûnuyla فَعْلَةٌ [fa’let] vezni üzere olup mu’tell olanların cem’i kesr-i fâ ve elif-i memdûde ile gelir, رَكْوَةٌ [rekvet] ile رِكَاءٌ [rikâ’] gibi ve ظَبْيَةٌ [zabyet] ile ظِبَاءٌ [zibâ’] gibi. Ve رَكْوَةٌ [rekvet] deriden dikilen su kabına derler. Ve ba’zılar eyitti: قِرْيَةٌ [kiryet] kâf’ın kesri ve râ’nın sükûnuyla ehl-i Yemen lügatidir, şöyle zann olunur ki قُرًى [kurâ] üzerine cem’ olunması bu lügate binâ’endir, zîrâ ذِرْوَةٌ [zirvet] ile ذُرًى [zurâ] gibi ve لِحْيَةٌ [lihyet] ile لُحًى [luhâ] gibi olur.