اَلْكَتَنُ [el-keten] (kâf’ın ve tâ-yı fevkiyyenin fethiyle) Ocaklarda ve ba’zı mahallerde olan tütün bulaşığına ve eserine denir ki is ve mücessemine kurum ta’bîr olunur; yukâlu: بِهِ كَتَنٌ أَيْ لَطْخُ الدُّخَانِ Ve ba’zı dudakta olan morluğa denir; yukâlu: بِشَفَتِهِ كَتَنٌ أَيْ سَوَادٌ Ve bir nesne lüzûcetli ve yelmeşik olmak ma’nâsınadır; yukâlu: كَتِنَ الشَّيْءُ كَتَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَلَزَّجَ Ve hurmâ ağacının diplerinde olan toprağa denir. Ve kîr ve pâsa denir; yukâlu: بِثَوْبِهِ كَتَنٌ أَيْ دَرَنٌ وَوَسَخٌ Ve bu manâların mecmû’unda masdar olur; yukâlu: كَتِنَ الدُّخَانُ بِالْبَيْتِ كَتَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا لَطَخَ بِهِ وَيُقَالُ كَتِنَ ثَوْبُهُ إِذَا دَرِنَ وَوَسِخَ