اَلْكَلُّ [el-kell] (kâf’ın fethiyle) Bıçağın ve kılıcın sırtına denir ki kesmez tarafıdır; yukâlu: ضَرَبَهُ بِكَلِّ السَّيْفِ أَيْ قَفَاهُ Ve bir adamın vekîline ıtlâk olunur, sıkletini mütehammil olduğu için; yukâlu: هُوَ كَلٌّ لَهُ أَيْ وَكِيلٌ Ve puta ıtlâk olunur 'aczinden nâşî, صَنَمٌ [sanem] ma’nâsına. Ba’zı nüshada ضَيْمٌ 'unvânıyla ki zulm ma’nâsınadır mersûm olmakla sıklet ma’nâsı tasavvuruyla bu dahi mülâyimdir. Ve كَلٌّ [kell] Musîbet-i hâdiseye denir; yukâlu: أَصَابَهُ كَلٌّ أَيْ مُصِيبَةٌ حَادِثَةٌ Ve yetîme ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ كَلٌّ أَيْ يَتِيمٌ Ve aslâ işe güce yaramayan bî-hayr u menfa’at, sakîl ve girân-cân şahsa denir; yukâlu: رَجُلٌ كَلٌّ أَيْ ثَقِيلٌ لَا خَيْرَ فِيهِ Ve 'ayâl-mend adama denir; yukâlu: هُوَ كَلٌّ أَيْ عَيِّلٌ Ve 'ayâle denir. Ve ağırlığa denir; yukâlu: عَلَيْهِ كَلٌّ أَيْ عِيَالٌ وَكَذَا ثِقَلٌ Cem’i كُلُولٌ [kulûl] gelir. Ve yorgunluğa denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve veledi ve vâlidi olmayan adama denir; yukâlu: رَجُلٌ كَلٌّ أَيْ لَا وَلَدَ لَهُ وَلَا وَالِدَ Ve bu iki ma’nâda masdar olur, ke-mâ se-yuzkeru. Ve كَلِيلٌ [kelîl] gibi kesmez künd bıçağa ve kılıca denir; ke-mâ se-yuzkeru.