(a. s. kilâm’dan.) : 1) söz söyleyen, konuşan. 2) i. ikinci şahıs, (bkz. : muhâtab). 3) Tûr-i Sînâ’da Cenâbıhak’la konuşması dolayısiyle Hz. Musa’nın unvanı. Sûre-i kelîm : Kur’ân’m yirminci sûresi, Tâhâ sûresi.
"kelîm" kelimesini bütün sözlüklerde listele
"kelîm" kelimesi için başka anlamlar ekle
"kelîm" kelimesinin anlamını başka dillere çevirin
os: كلیم
Taha suresi. KELİME: (Ar.) [Kadın] ─ (bkz. Kelim).
sıf. ar. [kelâm’dan sıfm.] Kendisine söz söylenilen, hitap olunan, muhâtap. n.
a. 1. Wounded; suffering from a hurt. 2. An interlocutor.
اَلْكَلِيمُ [el-kelîm] (kâf’ın fethi ve lâm’ın kesri ve meddiyle) Şol kimsedir ki seninle söyleşir.
- 10 Sözlük İçinde Arama
- 3 Kelime Günlük Sorgu
- 2 Hassas Arama Sonucu
- 2 Benzerlerde Arama Sonucu
- 2 Anlamlar İçerisinde bulma
- 2 Metinler İçerisinde bulma
- 500 Karakter Günlük Çeviri
- 2 Kelime Günlük Çözümle
- Kelime Özellikleri Yok
- Kelime Kökeni Yok
- Gelişmiş Filtre Yok
- Reklam Gösterimi
- 25 Sözlük İçinde Arama
- 5 Kelime Günlük Sorgu
- 4 Hassas Arama Sonucu
- 4 Benzerlerde Arama Sonucu
- 4 Anlamlar İçerisinde bulma
- 4 Metinler İçerisinde bulma
- 1000 Karakter Günlük Çeviri
- 3 Kelime Günlük Çözümle
- Kelime Özellikleri Var
- Kelime Kökeni Var
- Gelişmiş Filtre Var
- Reklam Gösterimi Yok
- 50 Sözlük İçinde Arama
- 250 Kelime Günlük Sorgu
- Sınırsız Arama
- Sınırsız Benzerlerde Arama
- Sınırsız İçerisinde bulma
- Sınırsız Metinlerde bulma
- 10000 Karakter Günlük Çeviri
- 100 Kelime Günlük Çözümle
- Kelime Özellikleri Var
- Kelime Kökeni Var
- Gelişmiş Filtre Var
- Reklam Gösterimi Yok