اَلْكَهْلُ [el-kehl] (أَهْلٌ [ehl] vezninde) Şol kimseye denir ki sakalına kır sepip vücûd ve evzâ’ında kemâl ve temkîn-i şeyhûhat emâresi zuhûr eylemiş ola, ‘alâ-kavlin otuz yâhûd otuz dört yaşından elli bir yaşına varınca كَهْلٌ [kehl] denir; cem’i كَهْلُونَ [kehlûn] gelir ve كُهُولٌ [kuhûl] gelir kâf’ın zammıyla ve كِهَالٌ [kihâl] gelir kâf’ın kesriyle ve كُهْلَانٌ [kuhlân] gelir kâf’ın zammıyla ve كُهَّلٌ [kuhhel] gelir, رُكَّعٌ [rukka’] vezninde; mü’ennesi كَهْلَةٌ [kehlet]tir; cem’i كَهْلَاتٌ [kehlât]tır kâf’ın fethi ve hâ’nın sükûnuyla ve fetehâtla câ’izdir. Ve 'inde’l-ba’z كَهْلَةٌ [kehlet] ta’bîri câ’iz değildir, illâ شَهْلَةٌ [şehlet] lafzına izdivâcla bi’l-müşâkele îrâd olunur; yukâlu: هُوَ كَهْلٌ وَهِيَ كَهْلَةٌ إِذَا وَخَطَهُ الشَّيْبُ وَرَأَيْتَ لَهُ بَجَالَةً أَوْ هُوَ مَنْ جَاوَزَ الثَّلَاثِينَ أَوْ أَرْبَعًا وَثَلَاثِينَ إِلَى إِحْدَى وَخَمْسِينَ أَوْ لَا يُقَالُ إِمْرَأَةٌ كَهْلَةٌ إِلَّا مُزْدَوِجًا بِشَهْلَةٍ فَيُقَالُ إِمْرَأَةٌ شَهْلَةٌ كَهْلَةٌ Ve كَهْلٌ [kehl] Uzanıp kadr ve kemâlini bulmuş nebâta ıtlâk olunur; yukâlu: نَبْتٌ كَهْلٌ أَيْ مُتَنَاهٍ Ve tekûlu’l-'Arab طَارَ لَهُ طَائِرٌ كَهْلٌ أَيْ لَهُ جَدٌّ وَحَظٌّ فِي الدُّنْيَا Ya’nî dünyâ cihetinde baht ve nasîb-i vâfir sâhibi olsa. Ve bu baht ve ikbâlin kemâl ve vüfûrundan kinâyedir.