(a. i. c. : kâsât, küûs) : 1) içi dolu kap, çanak. 2) kadeh, bardak. 3) şarap dolu bardak; bir bardak şarap. 4) bot. çanak, çiçeğin en dışında bulunan yeşil yaprakların topu.

اَلْكَأْشِ [el-ke’ş] (kâf’ın fethi ve elifin sükûnuyla) Ekl eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: كَأَشَ الطَّعَامَ كَأْشًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَكَلَهُ

اَلْكَأْصُ [el-ke’s] (kâf’ın fethi ve hemzenin sükûnuyla) Kahr ve tezlîl eylemek ma’nâsınadır, serkeş dâbbeyi yavaşıtmak gibi; yukâlu: كَأَصَهُ كَأْصًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا ذَلَّلَهُ وَقَهَرَهُ Ve nesne yemek, 'alâ-kavlin çok yemek yâhûd çok içmek ma’nâsınadır; yukâlu: كَأَصَ الشَّيْءَ إِذَا أَكَلَهُ أَوْ أَكْثَرَ مِنْ أَكْلِهِ أَوْ شُرْبِهِ Ve كَأْصٌ [ke’s] Sıfat olur, ekl ve şürbe yâhûd şarâba sabûr ve mütehammil olan adama denir ki murâd ekûl ve şerûb olandır.

اَلْكَأْسُ [el-ke’s] Çanak ki onunla bir nesne şürb olunur; mü’ennes-i semâ’îdir, kâlallâhu ta’âlâ 'azze ve celle: ﴿بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ بَيْضَاءَ﴾ (الصافات 45، 46) Ve İbnu’l-A’râbî eyitti: كَأْسٌ [ke’s]e كَأْسٌ [ke’s] denmez içinde meşrûbâttan nesne olmadıkça.