(a. i. c. : akvam) : 1) insan topluluğu. 2) bir peygamberin gönderildiği topluluk. Kavm ve kabile : hısım akraba.

iz. ar. cm: akvâm. 1. Cemâat-i beşeriyye, beynlerinde münâsebet olup bir heyet teşkil eden insanlar, küçük ümmet veya bir büyük ümmetin bir şubesi: Kürt kavmi, Çerkes kavmi, Türkmen kavmi, akvâm-ı Arap, kavm-i Âd, kavm-i Semûd, kavm ü kabîle, Afrika-yı Cenûbî akvâm-ı vahşiyyesi. 2. Bir peygamberin ba’s buyurulduğu cemâat: Kavm-i Nûh, kavm-i Lût.

اَلْقَوْمُ [el-kavm] (kâf’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) İsm-i cem’dir, bi’l-ma’iyye ricâl ve nisâ’ cemâ’atine ıtlâk olunur, 'alâ-kavlin ricâl cemâ’atine mahsûstur yâhûd nisvân bi’t-tebe’iyye dâhil olur. Ve قَوْمٌ [kavm] lafzı müzekker ve mü’ennes olur; cem’i أَقْوَامٌ [akvâm] ve cem’ü’l-cem’i أَقَاوِمُ [ekâvim] ve أَقَاوِيمُ [ekâvîm] gelir ki vâv yâ’ya mübeddeldir.

s. (pl. اقوام) 1. A party, group, class of people. 2. A people, nation.

اَلْأَقَاوِمُ [el-akâvim] (hemzenin fethi ve vâv’ın kesriyle) Cem’in cem’idir. Ve قَوْمٌ [kavm] Lafzı müzekker ve mü’ennes olur, zîrâ şol esmâ’-i cümû’ ki onun vâhidi olmaya.Benî âdem için olursa tezkîri ve te’nîsi câ’izdir, رَهْطٌ [raht] ve نَفَرٌ [nefer] ve قَوْمٌ [kavm] gibi, meselâ. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿وَكَذَّبَ بِهِ قَوْمَكَ﴾ (الأنعام، 66) فَذَكَّرَ وَقَالَ ﴿كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ﴾ (الشعراء، 105) فَأَنَّثَ Ve eger mezbûrları tasgîr etsen ona hâ dâhil kılmayıp قُوَيْمٌ [kuveym] ve رُهَيْطٌ [ruheyt] ve نُفَيْرٌ [nufeyr] dersin ve ‘alâmet-i te’nîsi hemîn fi’lde ilhâk edersin. Ve eger ism-i cem’ benî âdemin gayrı için olursa o vakt tasgîrinde hâ dâhil kılarsın, إِبِلٌ [ibil] ve غَنَمٌ [ganem] gibi, zîrâ te’nîs bu makûlelere lâzımdır. Ve ammâ cem’-i teksîrde جِمَالٌ [cimâl] ve مَسَاجِدُ [mesâcid] gibi meselâ tezkîr i’tibâr olundukta جَمْعٌ murâd olurve te’nîs i’tibâr olundukta جَمَاعَةٌ murâd olur.