اَلْقَطَرُ [el-katar] (fethateynle) Bir kimse meselâ bir sepet yâhûd bir denk buğdayı vezn edip geri kalanını vezn eylemeyip ona kıyâs ve tahmînle ahz eylemek ma’nâsınadır ki مُقَاطَرَةٌ [mukâtaret] dahi denir; ism mevki’inde müsta’mellerdir. Kâle’ş-şârih ve minhu hadîsu İbn Sîrîn: hأَنَّهُ كَانَ يَكْرَهُ الْقَطَرَ وَهُوَ أَنْ يَزِنَ الرَّجُلُ جُلَّةً أَوْ عِدْلاً مِنْ حَبٍّ فَيَأْخُذَ مَا بَقِيَ عَلَى حِسَابِ ذَلِكَ وَلاَ يَزِنُهُh ve yukâlu: لَهُ الْمُقَاطَرَةُ وَكَأَنَّهُ مَأْخُوذٌ مِنْ قِطَارِ الْإِبِلِ لاَ تُبَاعُ بَعْضُهُ بَعْضًا Ve قَطَرٌ [katar] katîf ile 'Umân beyninde bir belde adıdır. Zikr olunan siyâb-ı kitriyye ona mensûbdur, gayr-i kıyâs üzere. Kezâlik نَجَائِبُ قَطَرِيَّاتٌ [necâibu katariyyât] dedikleri soy develer oraya mensûblardır.