(a. i. c. : kanavât) : 1) yer altında bulunan künk, suyolu. 2) anat. kanal.

i. [ت te’si harekelenince “د dal” olur.] 1. Ale’l-umûm tuyûrun kolları ki ön ayakları makâmında olup uçmak üzere uzun tüylü ve açılır kapanır bir çift uzva tahavvül etmiştir. Cenâh, per: kuş kanadı, tavuk kanadı, kanatlarını açıp uçmak. 2. Balığın ayaktan mübeddel olarak kürek gibi yüzme âletine tahavvül etmiş olan uzuvları: bazı balıkların ikişer ve bazılarının dörder kanatları vardır. 3. Kapı ve pencere gibi şeylerin açılıp kapanır ve ekseriya çift olan kapakları: bu kapının kanatları pek ağırdır; pencerenin bir kanadı açılmaz; pancurun, çerçevenin kanatları. 4. Karşı karşıya mevzû’ olarak bir çift teşkil eden mensûcâttan bazı şeyler: perde, yelken kanatları. 5. Umûmiyetle kumaş ve mensûcâtın ve ale’l-husûs tûlen ikiye katlanmış olanlarının yarım eni: iki, üç kanat gömlek, çarşaf. 6. Kürek tahtasının nısfı: o küreğin bir kanadını sarfettik, bir kanadı duruyor. 7. Ebniyenin iki cenâhından beheri: o evin sağ kanadı daha nezâretlidir. 8. Kuş tüy ve yeleğinden süpürge ve yelpâze. 9. Yel değirmeni yelkenlerinin beheri. 10. mc. Himâye, tesâhub, iltizâm, cenâh: onun kanadı altındadır; kanadı altına sokuldu. 11. Burun deliklerinin hâricî cidârı, perdesi, menhar: burun kanadı.

s. See قناد .

s. See قناد .

vulg. kanat, s. 1. A wing. 2. A fish’s fin. 3. A valve of a door. 4. A breadth of cloth. 5. A float of a paddle-wheel; an arm of a well-wheel. 6. Protection.

vn. & s. A despairing; despair.

اَلْقَنَطُ [el-kanat] (fethateynle) ve اَلْقَنَاطَةُ [el-kanâtat] (kâf’ın fethiyle) Masdarlardır bâb-ı râbi’den, nitekim قُنُوطٌ [kunût] masdardır bâb-ı evvelden ve sânîden.