اَلْقَمُّ [el-kamm] (kâf’ın fethiyle) Süpürmek ma’nâsınadır; yukâlu: قَمَّ الْبَيْتَ قَمًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا كَنَسَهُ Ve hayvân yerde olan otun mecmû’unu otlamak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: قَمَّتِ الشَّاةُ إِذَا أَكَلَتْ مَا عَلَى الْأَرْضِ Ve insân sofrada ve sinide olan ta’âmın cümlesini süpürüp yemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: قَمَّ الرَّجُلُ إِذَا أَكَلَ مَا عَلَى الْخِوَانِ Ve buğur deve nâkaların mecmû’una aşıp döle komak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: قَمَّ الْفَحْلُ النَّاقَةَ إِذَا لَقَحَهَا كُلَّهَا Ve kurumak ma’nâsınadır; yukâlu: قَمَّ الشَّيْءُ إِذَا جَفَّ

اَلْقَمُّ [el-kamm] (kâf’ın fethi ve mîm’in teşdîdiyle) Davar ot otlamak.

اَلْإِقْتِمَامُ [el-iktimâm] (hemzenin ve tâ’nın kesriyle) Bi-ma’nâhu; yukâlu: قَمَّتِ الشَّاةُ مِنَ الْأَرْضِ وَاقْتَمَّتْ إِذَا أَكَلَتْ Ve bu مِقَمَّةٌ [mikammet]ten me’hûzdur, davar dudağı ma’nâsına, nitekim el-ân mürûr etti. Ve إِقْتِمَامٌ [iktimâm] Sofra üzerinde olanı cümle yemeğe de derler, davar otlamaktan isti’âre olunmuştur; yukâlu: إِقْتَمَّ الرَّجُلُ مَا عَلَى الْخِوَانِ وَقَمَّهُ إِذَا أَكَلَهُ كُلَّهُ Ve قَمٌّ [kamm] Ev sürpürmeğe dahi derler; tekûlu: قَمَمْتُ الْبَيْتَ إِذَا كَنَسْتَهُ