اَلْقَلْفُ [el-kalf] (صَرْفٌ [sarf] vezninde) Sünnet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الْخَاتِنُ الْقُلْفَةَ إِذَا قَطَعَهَا Burada mü’ellif وَالْقَلْفُ بِالْفَتْحِ إِقْتِطَاعُهُ مِنْ أَصْلِهِ وَقَلَفَهَا الْخَاتِنُ قَطَعَهَا ‘ibâretiyle resm eylemekle teşvîş eylemiştir, zîrâ mukaddemce وَالْقُلْفَةُ جِلْدَةُ الذَّكَرِ ‘unvânıyla sebt eylemekle قَفَلَهَا وَقَطَعَهَا zamîrleri ona râci’dir, إِقْتِطَاعُهُ مِنْ أَصْلِهِ zamîrlerine merci’ yoktur, tefkîk ve te’vîl tekellüfleriyle جِلْدَةٌ [cildet]e ircâ’ olunsa deriyi dibinden kesmek demek olur. Bi’l-cümle me’hazlarda ise hemân قَلْفٌ [kalf] kat’-ı قُلْفَةٌ [kulfet] ma’nâsına mersûmdur, fe’lyunzar. Ve قَلْفٌ [kalf] Ağacın kabuğunu soymak ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الشَّجَرَةَ قَلْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا نَحَّى عَنْهَا لِحَاءَهَا Ve küpün ziftini ve balçığını gidermek ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الدَّنَّ قَلْفًا وَقَلْفَةً إِذَا فَضَّ عَنْهُ طِينَهُ Ve bir nesneyi ters çevirmek ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الشَّيْءَ إِذَا قَلَبَهُ Ve gemi kalafatlamak ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ السَّفِينَةَ إِذَا خَرَزَ أَلْوَاحَهَا بِاللِّيفِ وَجَعَلَ فِي خَلَلِهَا الْقَارَ Ve şıra makûlesi köpüklenmek ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الْعَصِيرُ إِذَا أَزْبَدَ Ve قَلْفٌ [kalf] İsm olur, tırnak dibinden kopmağa denir; yukâlu: أَقْلَقَهُ قَلْفُ ظُفُرِهِ أَيِ اقْتِلاَعُهُ مِنْ أَصْلِهِ