اَلْقَلْبُ [el-kalb] (kâf’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Yürek. Ve gâh olur ki 'akla dahi derler. Ferrâ eyitti: Bârî ta’âlânın ﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ﴾ (ق 37) dediği kavlinde قَلْبٌ [kalb] 'akl ma’nâsınadır. Ve قَلْبٌ [kalb] Bir nesneyi döndürmeğe dahi derler; yukâlu: قَلَبْتُ الشَّيْءَ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي ve قَلبٌ [kalb] Tüskürmeğe dahi derler; yukâlu: قَلَبْتُ الْقَوْمَ كَمَا تَقُولُ صَرَفْتُ الصِّبْيَانَ Ve yüreğe vurmağa dahi derler; yukâlu: قَلَبْتُهُ أَيْ أَصَبْتُ قَلْبَهُ Ve yüreği koparmağa derler; yukâlu: قَلَبْتُ النَّخْلَةَ أَيْ نَزَعْتُ قَلْبَهَا Ve hurmâ kızarmağa dahi derler; yukâlu: قَلَبَتِ الْبُسْرَةُ إِذَا احْمَرَّتْ Ve قَلْبُ الْعَقْرَبِ [kalbu’l-'Akreb] Bir menzilin ismidir, menâzil-i kamerden ki o bir yıldızdır ki ziyâde berrâktır iki cânibinde iki yıldız dahi vardır. Ve قَلْبٌ [kalb] Hâlis ma’nâsına gelir; yukâlu: هُوَ عَرَبِيٌّ قَلْبٌ أَيْ خَالِصٌ يَسْتَوِي فِيهِ الْمُذَكَّرُ وَالْمُؤَنَّثُ وَالْجَمْعُ وَإِنْ شِئْتَ قُلْتَ امْرَأَةٌ عَرَبِيَّةٌ قَلْبَةٌ وَثَنَّيْتَ وَجَمَعْتَ Ve قَلْبُ النَّخْلَةِ [kalbu’n-nahlet] [قَلْبُ النَّخْلَةِ لُبُّهَا] Ya’nî hurmâ ağacının قَلْبٌ [kalb]i ki içinde olan özüdür. Ve bunda üç lügat vardır: قَلْبٌ [kalb] ve قُلْبٌ [kulb] ve قِلْبٌ [kilb] kâf’ın fethi ve zammı ve kesriyle.