اَلْكَافِلُ [el-kâfil] عَائِلٌ ['â’il] ma’nâsınadır ki bir adamı beslemeği der-‘uhde eden adama denir; tekûlu: جَعَلَنِي كَافِلُهُ أَيْ عَائِلُهُ Ve ta’âm ekl eylemez olan, ‘alâ-kavlin savm-ı visâl tutan yâhûd hâlet-i siyâmda aslâ tekellüm eylemeyip sükûtu iltizâm eden adama denir; cem’i كُفَّلٌ [kuffel] gelir, رُكَّعٌ [rukka’] vezninde. Pes kavl-i evvele göre ehl-i riyâzet olur; yukâlu: رَجُلٌ كَافِلٌ إِذَا كَانَ لَا يَأْكُلُ أَوْ يَصِلُ الصِّيَامَ أَوِ الَّذِي جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ لَا يَتَكَلَّمُ فِي صِيَامِهِ Ve كَفِيلٌ [kefîl] gibi zâmin ma’nâsınadır; cem’i كُفَّلٌ [kuffel] gelir, رُكَّعٌ [rukka’] vezninde; yukâlu: هُوَ كَفِيلٌ بِنَفْسِهِ وَبِمَالِهِ وَكَافِلٌ أَيْ ضَامِنٌ