(f. s. c. : kûrân) : kör.

(a. i.) : 1) bardak, (bkz. : kadeh). 2) tas; çanak.

اَلْكُورُ [el-kûr] (kâf’ın zammıyla) Dâbbenin semerine ve pâlânına denir, 'alâ-kavlin her takımıyla ıtlâk olunur. Cem’i أَكْوَارٌ [ekvâr] ve أَكْوُرٌ [ekvur] ve كِيرَانٌ [kîrân] gelir kâf’ın kesriyle. Ve demircinin çamurdan olan ocağına denir, Türkîde küre denir. Ve arı kovanına denir ki içinde bal yaparlar. Ve bir dağın ismidir.

s. 1. A row, file, series. 2. A tier, course of masonry. 3. A band. 4. A steel or metal girdle.

ذِي قَارٍ [zî kâr] Bir günün ismidir ki Pervîz adlı pâdişâh Benî Şeybân üzerine gazâya geldikte Benî Şeybân ona gâlib oldu; 'Arabın ‘Acem üzerine gâlib olmasının ibtidâsı o günde vâki’ oldu. Ve اَلْقُورُ [el-kûr] (kâf’ın zammı ve meddiyle) Kezâlik cem’i, tepecikler ma’nâsına.

اَلْكُورُ [el-kûr] (kâf’ın zammıyla) Deve pâlânıdır, cemî’-i âletleriyle.

اَلْكِيرَانُ [el-kîrân] (kâf’ın kesriyle ve meddiyle) Cem’i. Ve كُورٌ [kûr] Demîrci ocağına dahi derler, balçıktan yapılmış olsa. Ve كُورٌ [kûr] Arı kovanına dahi derler.